Świat przedstawiany w telewizji, internecie i kolorowych gazetach przyzwyczaił nas że życie składa się z błahych treści i płytkich uczuć. Natrętny i krzykliwy język współczesnego świata coraz częściej dominuje nad przekazem opartym na refleksji i pełnym treści. Sobotnia wystawa malarstwa w Miejskiej Galerii Sztuki Współczesnej ms44, była okazją aby zajrzeć za zasłonę oddzielającą nas od wszechobecnego zgiełku. Twórcza wizja zaproponowana przez Joannę Borkowską, wymagała co prawda uwagi i staranności w odbiorze ale w zamian ofiarowywała możliwość spojrzenia z dystansem na współczesny świat. Barwne, kontemplacyjne płótna artystki umożliwiły uczestnikom wernisażu, kontakt z innym światem opartym na prawdziwych a nie wirtualnych emocjach.
Goście galerii, zarówno polscy jak i niemieccy, z ciekawością podjęli to artystyczne wyzwanie i korzystając z obecności artystki, która podjęła się roli przewodniczki po własnym twórczym świecie, z uwagą oglądali prace zgromadzone na wystawie.
fot. Sławomir Ryfczyński
Okazało się, że jeśli poświęci się pozornie minimalistycznym pracom wystarczającą uwagę, to odwdzięczą się barwną opowieścią.
fot. Sławomir Ryfczyński
To kolejna ciekawa wystawa w ms44, która ukazuje różnorodność świata współczesnej, sztuki zmuszając jednocześnie do refleksji, zarówno nad kondycją własną jak i dzisiejszego świata.
fot. Sławomir Ryfczyński
Wystawa Joanny Borkowskiej, po zakończeniu ekspozycji w Świnoujściu, powędruje do sal Muzeum Narodowego w Szczecinie.
fot. Sławomir Ryfczyński
Póki co zapraszamy do galerii, do obejrzenia wystawy.
Ta babka w czerwonym, czy to nie siostra Barbie Od Betonu? Czyżby chciała zmniejszyć poczucie betonowości w mieście poprzez naklejenie tych gwiazdozbiorów malarki na ściany? Co do dzieł: no, Pawełczyk wystawia ludzi na poważną próbę, ale moim zdaniem lepsze są te słynne płótna Marca Rothko - złożone czasem z 3 plam, ale o proporcjach wyważonych, barwach w niuansach mistrzowsko rozpraszających się w rozświetleniu czy powolnym ściemnieniu. Dopóki nie stanę w tej galerii osobiście, to nie jestem pewien, czy to nie szarlataneria, bo na stylu abstrakcyjnym można żerować udając, że prezentuje sie coś godnego uwagi (na realizmie też tak można). Przy okazji przypomnę, że nasz lokalny, a niedoceniany J. Bociąga też reprezentuje malarstwo abstrakcyjne, bardziej formalnie złożone i moim zdaniem uduchowione. Kiedyś byłem na jego wystawie 4 razy, bo tak" czytałem" jego obrazy (pamiętam typowe dla forum durne wpisy, że mój post to autoreklama JB). Na 1. rzut oka stwierdzam: wolę Bociągę.
No cóż nie ma sie co rozpisywać trzeba to powiedzieć jaka galeria taka wystawa, dalej nie potrafię zrozumieć co skłania prezydenta do łożenia środków na galerie która no trzeba to powiedzieć nie przyjęła sie
Wydaje mi sie ze artystka zaduzo tlumaczyla swoja sztuke!!SZTUKA POWINNA SAMA PRZEMAWIAC DO ODBIORCOW! Ale pojde i zobacze!A pani Michalska slabo wypadla ona powinna powiedziec cos wiecej przygotowac sie!!
coś dla pani Basi, każdy obraz to inna struktura betonu. hmmmm gdzie go teraz zastosować ?? mam !! park zdrojowy tam jest zdecydowanie za mało betonu 3 gruszki proszę.!!
Jaka siła wyrazu, co za bezkres niebytu, rzeczywistość odniesiona do krzywej trancendencji w ponurej poświacie drogi mlecznej, skorelowanej z wzgórzem runiastym szczytującym na zboczu bezkresu K-7. Figurancja paranoiczno osobistościowa, odkrywająca... i cisza, ach jaka glębia intelektualna, emanująca wyrazistością przekazu fizjonomii. Pełni światłem, jasnością przekazu myśli. Tu...nie ma różnic, jest jedna, jednocząca, tożsama myśl: jesteśmy jak, niezachwiana myśl, jak kupa myśli wszystkich, spleciona poramy perestaltyki elit. I te oczy, blasku zrozumienia pełne. Nieodgadniona jest ta głębia, jak ruufff marjanski, pomiędzy wzgórzami dwóch śladków. Dzieła i oni, oni i dzieła, jak smakowo zapachowe dzieła Piero Manzoniego skondensowane w puszkach po piwie. Ojciec jego, człowiek bez smaku określił je jako g.wno warte. Lecz jestem podniesiony i duma mnie rozpiera, że mogę uczestniczyć w tak wielkim dziele. Słodką świadomością, że płacąc podatki uczestniczę w nich poprzez, osobowe fizjo-nomie przedstawicieli.JAM
Moja uwage kieruję do ludzi znających sie na malarstwie. Ale najpierw mały test dopuszczający do przeczytania postu: oto nazwiska: Stażewski, Mondrian, Kandinsky, Strzemiński, Malewicz, Pollock, Tchórzewski, późny Nowosielski. Jeśli te nazwiska nic ci nie powiedziały, to przełącz internet na Taniec z gwiazdami, bo nie (u)znając sztuki abstrakcyjnej, nie pojmiesz czy dana twórczośc jest hochsztaplerska, czy też może jest prawdziwą sztuką abstrakcyjną. --Czy te obrazy sa szarlatanerią, mozna zrozumieć jeśli przejdzie sie" próbę Jacksona Pollocka"; malował on obrazy, zanurzając pędzel w puszce farby i wręcz wylewając ją na płótno leżące na podłodze - a ciągle zmieniał puszki. Jego obrazy były pełne ekspresyjnych plam różnej barwy, jakby zszyte ze szmatek. Jako całośc stanowiły niezwykłe kompozycje o rzadko spotykanych harmoniach. Byli inni, którzy też farbą wprost z puszek ciskali na płótno, ale nie wychodziło to, co Pollockowi -nic równie interesującego. By zrozumieć i ujrzeć różnicę, trzeba porównać te obrazy.
Komfort na Grunwaldzkiej zapewnia podobne doznania bez dorabiania głębokodupnej ideologii. Zapraszamy
Ta babka w czerwonym, czy to nie siostra Barbie Od Betonu? Czyżby chciała zmniejszyć poczucie betonowości w mieście poprzez naklejenie tych gwiazdozbiorów malarki na ściany? Co do dzieł: no, Pawełczyk wystawia ludzi na poważną próbę, ale moim zdaniem lepsze są te słynne płótna Marca Rothko - złożone czasem z 3 plam, ale o proporcjach wyważonych, barwach w niuansach mistrzowsko rozpraszających się w rozświetleniu czy powolnym ściemnieniu. Dopóki nie stanę w tej galerii osobiście, to nie jestem pewien, czy to nie szarlataneria, bo na stylu abstrakcyjnym można żerować udając, że prezentuje sie coś godnego uwagi (na realizmie też tak można). Przy okazji przypomnę, że nasz lokalny, a niedoceniany J. Bociąga też reprezentuje malarstwo abstrakcyjne, bardziej formalnie złożone i moim zdaniem uduchowione. Kiedyś byłem na jego wystawie 4 razy, bo tak" czytałem" jego obrazy (pamiętam typowe dla forum durne wpisy, że mój post to autoreklama JB). Na 1. rzut oka stwierdzam: wolę Bociągę.
Autopoprawka: nie Marca, lecz Marka (Rothko).
No cóż taka sztuka mi nie odpowiada i raczej oglądać tego nie będę.
Tforczosc kojazy sie linoleum na zaprzyjaznionej kuchennej podlodze. Widac nie tylko mnie.
Kontemplacja i urząd miasta. No to dopiero niezły kawał. ha ha ha. Gniazdo toksyn...
Te piękne obrazy to jak w tej bajce dla dzieci. , , Nowe szaty króla "
To nie jest fajne. Chyba
Wiem. To zdjęcie betonu w dużym zoomie.
Ale fajne wykładziny podłogowe, aż serce na tą sztukę mocniej zabiło.
No cóż nie ma sie co rozpisywać trzeba to powiedzieć jaka galeria taka wystawa, dalej nie potrafię zrozumieć co skłania prezydenta do łożenia środków na galerie która no trzeba to powiedzieć nie przyjęła sie
Prawie pewne, że Pani zastępca prezydenta szykuje się do startu w wyborach. A tak zapewniała, że nigdy nie pójdzie w politykę. A no zobaczymy?
Wydaje mi sie ze artystka zaduzo tlumaczyla swoja sztuke!!SZTUKA POWINNA SAMA PRZEMAWIAC DO ODBIORCOW! Ale pojde i zobacze!A pani Michalska slabo wypadla ona powinna powiedziec cos wiecej przygotowac sie!!
coś dla pani Basi, każdy obraz to inna struktura betonu. hmmmm gdzie go teraz zastosować ?? mam !! park zdrojowy tam jest zdecydowanie za mało betonu 3 gruszki proszę.!!
O NOWA FILIA KOMFORT ŁAMANE PRZEZ KONFORT I WYCHODZI KRETYNIZM.
Jaka siła wyrazu, co za bezkres niebytu, rzeczywistość odniesiona do krzywej trancendencji w ponurej poświacie drogi mlecznej, skorelowanej z wzgórzem runiastym szczytującym na zboczu bezkresu K-7. Figurancja paranoiczno osobistościowa, odkrywająca... i cisza, ach jaka glębia intelektualna, emanująca wyrazistością przekazu fizjonomii. Pełni światłem, jasnością przekazu myśli. Tu...nie ma różnic, jest jedna, jednocząca, tożsama myśl: jesteśmy jak, niezachwiana myśl, jak kupa myśli wszystkich, spleciona poramy perestaltyki elit. I te oczy, blasku zrozumienia pełne. Nieodgadniona jest ta głębia, jak ruufff marjanski, pomiędzy wzgórzami dwóch śladków. Dzieła i oni, oni i dzieła, jak smakowo zapachowe dzieła Piero Manzoniego skondensowane w puszkach po piwie. Ojciec jego, człowiek bez smaku określił je jako g.wno warte. Lecz jestem podniesiony i duma mnie rozpiera, że mogę uczestniczyć w tak wielkim dziele. Słodką świadomością, że płacąc podatki uczestniczę w nich poprzez, osobowe fizjo-nomie przedstawicieli.JAM
Moja uwage kieruję do ludzi znających sie na malarstwie. Ale najpierw mały test dopuszczający do przeczytania postu: oto nazwiska: Stażewski, Mondrian, Kandinsky, Strzemiński, Malewicz, Pollock, Tchórzewski, późny Nowosielski. Jeśli te nazwiska nic ci nie powiedziały, to przełącz internet na Taniec z gwiazdami, bo nie (u)znając sztuki abstrakcyjnej, nie pojmiesz czy dana twórczośc jest hochsztaplerska, czy też może jest prawdziwą sztuką abstrakcyjną. --Czy te obrazy sa szarlatanerią, mozna zrozumieć jeśli przejdzie sie" próbę Jacksona Pollocka"; malował on obrazy, zanurzając pędzel w puszce farby i wręcz wylewając ją na płótno leżące na podłodze - a ciągle zmieniał puszki. Jego obrazy były pełne ekspresyjnych plam różnej barwy, jakby zszyte ze szmatek. Jako całośc stanowiły niezwykłe kompozycje o rzadko spotykanych harmoniach. Byli inni, którzy też farbą wprost z puszek ciskali na płótno, ale nie wychodziło to, co Pollockowi -nic równie interesującego. By zrozumieć i ujrzeć różnicę, trzeba porównać te obrazy.